Van het Russische volk valt er wel ’t een en ’t ander te zeggen. En om heel eerlijk te zijn, niet zoveel goeds. ’T is niet echt het type mensen dat je een warm en welkom gevoel geeft. Met hun pokerface altijd even beheerst en als er al enige emotie te bespeuren viel, is ’t omdat ze uit hun lood geslagen waren door een vriendelijke knik van onze kant ;). Bovendien spreekt de gemiddelde Rus twee woorden Engels. Hun reacties op de standaardzin ‘Hi, do you speak English?’ waren uiteenlopend. Maar de favoriet was toch gewoon omdraaien en weglopen.

Verder verdenken we de Russen van een onuitgesproken regel die zegt dat vrouwen van meer dan 50kg hun deur niet mogen uitkomen. Niet goed voor het straatbeeld ofzo. Respect, ze wandelen op hun tengere beentjes en torenhoge naaldhakken over de zotste ijsplekken –waar wij zelfs met ons trekschoenen uitglijden, maar toch nee bedankt. Och ja, als ze vallen hebben ze toch een dikke vette bontjas om hun magere poep te beschermen.

In ieder geval, Simon heeft zijn ogen goed de kost kunnen geven. In fel contrast met de mooie vrouwen zijn er ook de minder mooie mannen. Om maar niet te zeggen lelijk. Blijkbaar zijn de sterke en mooie mannen collectief gesneuveld in WO 2 (echt opgezocht J). No surprise…

Dit gezegd zijnde, waren onze stops in Rusland wel stuk voor stuk de moeite.
Moskou om te beginnen is een grootse en indrukwekkende stad. De adoratie voor Lenin, die we in (niet meer zo) levende lijve hebben gezien, is er al even aanwezig als het leger (op iedere hoek van de straat) en de metro bijna even diep als de gebouwen hoog.
In Ekaterinburg hebben we vooral tijd doorgebracht met onze eigenzinnige couchsurfing-hosts, die hoofdzakelijk met ons communiceerden via google translator, wat de nodige misverstanden en grappige conversaties met zich meebracht. Maar ze hebben ons rotverwend.
In Irkutsk kregen we de sleutels van een heel appartement voor onszelf, hebben we appelcake gebakken en gepicknickt langs de rivier. 60 Km verder machtige wandelingen gemaakt over het bevroren Baikalmeer, ons ’s nachts op aanraden van een local in de sauna gewaagd om daarna door een gat in het ijs in het meer te springen. Kopje onder, zei hij in ’t Russisch. Of iets dergelijks J

De treinreizen tussen de stops waren lang, maar na drie dagen en nachten op de trein met dezelfde mensen lukt het wel om nu en dan iets van een conversatie op gang te brengen. Met behulp van ons Russisch-Nederlandsboekje zochten we elk om beurt een woord op. Tegen dat we het deftig konden uitspreken was het moment vaneigens al lang gepasseerd, maar ze vonden het klaarblijkerlijk wel charmant dat we de moeite deden. Op de trein trouwens wel supervriendelijke mensen (waarschijnlijk diegene die de rest van hun dagen binnen zitten omdat ze teveel wegen) die vanalles aan ons uitdelen. En verder thee, soepkes, noodles, en meer thee. En nu en dan een dutje natuurlijk.
3^e Klasse was eigenlijk lang niet zo erg als we verwacht hadden, de geur van worst van ’s morgensvroeg zonder enige vorm van verluchting was misschien nog het ergste. En een WC-bezoek was ook niet echt iets om naar uit te kijken. Maar voor de rest, zotte sfeer J