Zuinige rugzaktoeristen zijnde, regelden we de goedkoopste route van Mongolië naar China. Trein naar het grensstadje Zamyn-Uud, taxi over de grens en slaapbus naar Peking; Zo gezegd, zo gedaan! Bij de aankomst aan de grens is het de bedoeling om het eerst uit de trein te springen en naar een taxi/jeep te spurten die dan op zijn beurt naar de grensport racet om niet achteraan de rij te belanden. Wisten wij helemaal niet, dus gewoon laten leiden door de massa. Behoorlijk hectisch omdat de hele bedoening nog eens bemoeilijkt werd door een wervelende zandstorm, nog nooit gezien! Grappig om te zien ook hoe de taxichauffeurs mekaar nu en dan voor een prijsje in de wachtrij lieten voorgaan. :)

Na alle problemen om het Chinese visum in handen te krijgen ging het er aan de grenscontrole verbazend vlot aan toe, voor we het wisten werden we gedropt aan het (juiste) busstation. Tijdens het wachten zagen we de meeste Chinageruchten al meteen bevestigd...
Kippenpoten, eieren, varkenswangetjes en andere lichaamsdelen vacuüm verpakt in de winkelrekken.
Chinezen die zo diep en zo luid mogelijk rochelen en het resultaat dan zonder gêne op de vloer in de toiletten spugen. Slik, en wij moeten met dertig van die mannen 10 uren in een slaapbus..?

De ongewassen Chinese man naast ons niet meegerekend viel de busrit reuze goed mee, een paar uren kunnen slapen en wakker geworden bij aankomst op een verlaten parkeerterrein ergens in Peking. Om 2 uur 's nachts...

----------B-E-I-J-I-N-G----------

Nog niet vertrouwd met de nieuwe munteenheid, toch een beetje vermoeid en niet wetend waar we ergens waren in de miljoenenstad, lieten we ons doen door een opdringerige taxichauffeur en spraken we de 'cheap price' van 8 euro af. Na nog geen 10 minuten stonden we aan de hostel waar we onze eerste nacht gereserveerd hadden. Drie maal drommels, afgeript!

Van een vriendin kregen we enkele maanden eerder het e-mailadres van een onbekend Kortrijks koppel in Beijing. Van hen kregen we onmiddellijk het tegenbericht dat we hun logeerkamer gerust een paar dagen mochten gebruiken, hoe sjiek is dat! MACHTIG!
Voor we de metromassa indoken eerst nog een willekeurig restaurant binnengewandeld en toch even geschrokken. De tafels en de vloer er rondom waren bezaaid met gebruikte servetjes, er stonden geen drie maar 10 verschillende schotels per tafel en botjes, pitjes e.d. werden losweg op de vloer gespuwd. Van al het bestelde eten bleef uiteindelijk nog meer dan de helft over! De pompelmoessize padden in het aquarium naast ons vonden er schijnbaar ook niks aan ;) Gelukkig serveerden ze een tofuschotel; Jammergenoeg zat er ook vlees in...

Al bij al lekker gegeten vertrokken we naar het dichtstbijzijnde metrostation. Vooral langs het Tien An'men plein werden we constant aangestaard en aangesproken. 'Hello hello, where you from?' Meestal gevolgd door wat sympathiek gegiechel.
Behoorlijk vuil en gulzig maar tegelijk ook vriendelijk dus!

Op het appartement aangekomen waanden we ons even terug in eigen land; Belgische speculooskoekjes op tafel, een grijs weertje aan de andere kant van het raam en een gezellig, West-Vlaams gesprek. :) Nog eens bedankt aan Simon en Daniëlle. Van hier uit konden we op ons gemak Peking en omstreken bezoeken.

Hieronder enkele van de dingen die ons het meest bijbleven:

TEMPLE OF HEAVEN

In dit enorme, groene park was het echt ontspannen. Naast de mooie tempels en de bijna perfect onderhouden bloemenperken was het vooral interessant om mensen te spotten! Groepjes veertigplussers stonden in kringen zo'n voetbalpluimpje naar mekaar te schoppen, zangkoortjes hielden er repetitie, hele orkestjes bespeelden allerlei traditionele muziekinstrumenten en op één van de vele pleinen werd traditionele Chinese muziek (met een stevige beat) afgespeeld zodat jong en oud de hele dag door konden dansen.
Naar het schijnt loont het ook de moeite om 's morgens rond 6u naar het park te gaan, veel Beijingers (Pekinezen..?) komen er dan dansen of Tai Chi beoefenen voor ze naar hun werk vertrekken. Hebben we niet meegemaakt.. ;)

DE LOKALE MARKT

Vlakbij het appartement was er elke dag markt in de voormiddag. Alles ‘levende ves'; De kippen werden voor ons neus geslacht en gekuist en allerlei vissen, schelpen en kreeftjes zwommen rond in hun kleine bak. Groenten en fruit in alle vormen en kleuren en in overvloed. Geen vaste prijzen daar en hygiëne ook niet echt -de stukken vlees liggen er de hele tijd ongekoeld in open lucht- maar een heerlijk druk sfeertje.

DE CHINESE MUUR

Samen met onze Franse vriend Thomas een bus vanuit Peking in noordelijke richting genomen. Vanuit een klein dorpje in het dal aan de steile klim naar de muur begonnen. Na twee keer een doodlopende pad te nemen het goeie gevonden en het machtig bouwwerk op de bergkam bereikt. Hoewel we dachten een minder toeristisch deel van de muur gevonden te hebben, werden we verwelkomd door een twintigtal Amerikanen, anticlimax :D
Eigenlijk niet verwacht dat het zo indrukwekkend zou zijn, hoe die mannen dat klaargespeeld hebben, ongelofelijk!

MET DE FIETS EN DE SCOOTER DOOR PEKING

Het was even wennen om voor de eerste keer met de fiets door het Aziatische verkeer te rijden. Groen wil hier niet zeggen dat je gewoon kan doorrijden. Rechts afslaan door het rood is toegelaten en de fietsstrook is eigenlijk ook meestal de busstrook en de parkeerstrook. Om de haverklap komen er fietsers en bromfietsers in omgekeerde richting op je afgereden en tijdens het spitsuur wordt het pas echt een linke boel! :)
Eén keer ook de elektrische scooter van de Kortrijksanen mogen gebruiken, erg plezant. (In Beijing zijn scooters met verbrandingsmotoren trouwens niet toegelaten. En effectief, honderdduizenden stille scooters!)

Voor het vertrek naar Shanghai nog genoten van een veggieburger met frieten en bier op het terras van een populaire jeugdherberg in het centrum. Vele van de Chinese voorbijgangers konden zich niet bedwingen en fotografeerden ons zonder enige schaamte. Echt grappig, maar tot we de volgende keer in Gent of Brussel rondlopen! :p