---CAMBODIA---

Na de gezellige drukte en de vele oorlogsherinneringen van Saigon stapten we nu op de bus naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodia. Het enige wat we van dit land wisten was dat de wereldberoemde tempels van Angkor er staan. We besloten eerst de hoofdstad te bezoeken, dan Siem Reap ( Angkor) en tenslotte het ongerepte Noordoosten van het land, dicht bij de grens met Laos.

Phnom Penh

Tijdens de eerste stop over de grens werden we al onmiddellijk geconfronteerd met bedelende kinderen, een fenomeen dat we tot dan toe niet gezien hadden. Later meer hierover. De dorpjes die voor het raam passeerden zagen er een stuk armtieriger uit dan die in Vietnam en de wegen waren pikdonker. Het was al na 21u toen we Phnom Penh binnenreden en ook hier was er erg weinig verlichting. Na het afschepen van de 10 tuktuk-drivers die ons wilden meenemen naar hun hostel zelf wat rondgewandeld en een goedkope slaapplaats gevonden. Open vuilzakken langs de straat, drie grote ratten en een legertje kakkerlakken zien passeren, dat was alvast veelbelovend...Het kamertje zag er goed uit, de vluchtende rat aan het eind van de gang iets minder maar verstand op nul en gewoon doen zeker! :)
Hier zochten we op internet naar wat nu eigenlijk best konden doen om lokale arme kinderen te helpen. De verhalen en getuigenissen die we vonden van oplichterij, onvoorstelbaar. (Voorbeeld: man trommelt wat kinderen uit de buurt samen en stopt ze voor een uur in een zogezegd weeshuis van hem, laat toeristen (opgetrommeld door tuktukdrivers) op bezoek komen en verdient zo geld. Weliswaar niet voor weeskinderen.) Uiteindelijk kwam het erop neer dat je als passerende toerist in Cambodia beter niets aan straatkinderen geeft en eerst goed uitzoekt hoe een organisatie werkt.
Omdat we even uitgekeken waren op de Boeddhistische tempels hielden we het vooral bij stadswandelingen. Zo bezochten we wel het schooltje dat in der tijd werd gebruikt als gevangenis en folterkamer van Pol Pot en zijn rode Khmer. En na alle gruwelijke verhalen en foto's die we daar te horen en te zien kregen hadden we geen zin meer om nog de eigenlijke ‘killing fields' buiten de stad te gaan bezoeken. Met zo'n recente geschiedenis vonden we het echt indrukwekkend om te zien hoe de Cambodjanen zo vriendelijk en opgewekt waren.

Siem Reap

Na nog een bezoek aan de grote overdekte markthallen en een terraske aan het station vertrokken we naar Siem Reap. Omdat we weer eens te ‘chill' waren geweest, waren de vroege bussen al volzet, konden we pas om 17u vertrekken en dus pas om middernacht aankomen; Opnieuw met de bus over de hobbelige, pikdonkere wegen. Naast een hevig onweer onderweg werden we ook getrakteerd op een klapband waardoor we onze bestemming pas om 2u 's nachts bereikten. Uiteraard niet in het centrum van de stad, ha nee, een tiental kilometers daarvandaan zodat we verplicht waren om nog een tuktuk aan nachttarief te nemen! Na wat onderhandelen werden we naar een hostel gevoerd en sliepen we samen met onze Chinese vriend ‘Rocky' (Chinezen kiezen zelf hun Engelse naam hahaha..) in een kamer van drie. Voor de schappelijke prijs van 2 dollar per persoon, yes! Nadat we de eerste dag de stad zelf verkend hadden, huurden we fietsen om in twee dagen het nabijgelegen tempelcomplex te bezoeken.

Op dag 1 onder andere de Indiana Jones / Lara Croft tempel gaan bekijken. Adembenemend om te zien hoe de gigantische junglereuzen hun wortels en stammen om de massieve muren klemmen. Na ettelijke kilometers fietsen en een hele resem andere tempels moesten we schuilen voor de dagelijkse stortbui, kokosnoot gedronken onder een zeil tussen de bomen. Deed ferm deugd in die vochtige hitte.

De dag ervoor hadden we in de hostel lang zitten praten met Graham, een Australische vijftigplusser die hier vrijwilligerswerk doet. Hij vertelde ons over een Zwitserse dokter die al vijftig jaar actief is in Cambodia en er al een hoop ziekenhuizen uit de grond stampte met eigen geld en vooral donaties. Elke zaterdagavond geeft hij een gratis cello-optreden waarbij hij ook uitleg geeft over de toestand van het land en het hoe en waarom van zijn projecten. Zo vraagt hij ook telkens aan de vele backpackers die in Siem Reap passeren om bloed te geven in de plaatselijke bloedbank en zo ook de bevolking en vooral de kinderen te helpen.

Voor we de tweede dag naar Angkor vertrokken sprongen we dus binnen en schonken een paar deciliters Belgisch bloed. Deze keer bezochten we de bekendste tempel van het complex, ‘Angkor Wat'. En hoewel deze het best bewaard gebleven is en prachtig gerestaureerd werd vonden we de verloederde tempels toch mooier. Onvoorstelbaar hoe die gasten zo'n bouwwerken gemaakt hebben met de beperkte middelen die ze toen hadden.
's Avonds een betaalbaar fleske rode wijn gevonden in de supermarkt en eens goed geaperitiefd, morgen weer een hele dag bus.

Ban Lung

Nog niet zeker wat er daar te doen was arriveerden we in Ban Lung, een stadje in de uitgestrekte jungle in het Noordoosten van het land.
Samen met Candice O'Donnell, een Australische die we op de bus leerden kennen, huurden we elke dag een fiets en gingen we op zoek naar mooie plekjes in de jungle. Op de lange, rode aardewegen leek het net Afrika. Houten paalhutten met grote gezinnen waarvan de kleinste kinderen ons telkens opnieuw toeriepen: 'Helloow, helloooow!' Rare ervaring.
Buiten de kwajongens die m'n fietsband lieten leeglopen vriendelijke mensen :).
Naast een doodgereden waterbuffel op de weg een paar mooie watervallen gezien en gaan zwemmen in een paradijselijk kratermeer in de jungle. Het laatste was één van de weinige plekken (die wij in azië tegenkwamen) die niet vervuild was met plastiek afval. Van Rusland tot Cambodia lijkt het alsof de mensen niet weten dat plastiek helemaal niet verteerd als je het gewoon weggooit. Of het kan ze niet schelen, in elk geval erg jammer.

Bij ons vertrek naar Laos nog eens ervaren hoe ze soms durven sjoemelen en prutsen. In de hostel een combiticket gekocht voor twee bussen en een boot. Bij de eerste bus overstap moesten we onverwacht vier uren wachten, werden we dan in allerijl elk apart op een brommerke naar de snelweg gevoerd om de tweede bus te halen en uiteindelijk mochten we de boottocht zelf nog betalen.. Man toch, schitterend :)