Week 2, 3 en 4: Rusland

Van het Russische volk valt er wel ’t een en ’t ander te zeggen. En om heel eerlijk te zijn, niet zoveel goeds. ’T is niet echt het type mensen dat je een warm en welkom gevoel geeft. Met hun pokerface altijd even beheerst en als er al enige emotie te bespeuren viel, is ’t omdat ze uit hun lood geslagen waren door een vriendelijke knik van onze kant ;). Bovendien spreekt de gemiddelde Rus twee woorden Engels. Hun reacties op de standaardzin ‘Hi, do you speak English?’ waren uiteenlopend. Maar de favoriet was toch gewoon omdraaien en weglopen.

Verder verdenken we de Russen van een onuitgesproken regel die zegt dat vrouwen van meer dan 50kg hun deur niet mogen uitkomen. Niet goed voor het straatbeeld ofzo. Respect, ze wandelen op hun tengere beentjes en torenhoge naaldhakken over de zotste ijsplekken –waar wij zelfs met ons trekschoenen uitglijden, maar toch nee bedankt. Och ja, als ze vallen hebben ze toch een dikke vette bontjas om hun magere poep te beschermen.

In ieder geval, Simon heeft zijn ogen goed de kost kunnen geven. In fel contrast met de mooie vrouwen zijn er ook de minder mooie mannen. Om maar niet te zeggen lelijk. Blijkbaar zijn de sterke en mooie mannen collectief gesneuveld in WO 2 (echt opgezocht J). No surprise…

Dit gezegd zijnde, waren onze stops in Rusland wel stuk voor stuk de moeite.
Moskou om te beginnen is een grootse en indrukwekkende stad. De adoratie voor Lenin, die we in (niet meer zo) levende lijve hebben gezien, is er al even aanwezig als het leger (op iedere hoek van de straat) en de metro bijna even diep als de gebouwen hoog.
In Ekaterinburg hebben we vooral tijd doorgebracht met onze eigenzinnige couchsurfing-hosts, die hoofdzakelijk met ons communiceerden via google translator, wat de nodige misverstanden en grappige conversaties met zich meebracht. Maar ze hebben ons rotverwend.
In Irkutsk kregen we de sleutels van een heel appartement voor onszelf, hebben we appelcake gebakken en gepicknickt langs de rivier. 60 Km verder machtige wandelingen gemaakt over het bevroren Baikalmeer, ons ’s nachts op aanraden van een local in de sauna gewaagd om daarna door een gat in het ijs in het meer te springen. Kopje onder, zei hij in ’t Russisch. Of iets dergelijks J

De treinreizen tussen de stops waren lang, maar na drie dagen en nachten op de trein met dezelfde mensen lukt het wel om nu en dan iets van een conversatie op gang te brengen. Met behulp van ons Russisch-Nederlandsboekje zochten we elk om beurt een woord op. Tegen dat we het deftig konden uitspreken was het moment vaneigens al lang gepasseerd, maar ze vonden het klaarblijkerlijk wel charmant dat we de moeite deden. Op de trein trouwens wel supervriendelijke mensen (waarschijnlijk diegene die de rest van hun dagen binnen zitten omdat ze teveel wegen) die vanalles aan ons uitdelen. En verder thee, soepkes, noodles, en meer thee. En nu en dan een dutje natuurlijk.
3^e Klasse was eigenlijk lang niet zo erg als we verwacht hadden, de geur van worst van ’s morgensvroeg zonder enige vorm van verluchting was misschien nog het ergste. En een WC-bezoek was ook niet echt iets om naar uit te kijken. Maar voor de rest, zotte sfeer J

Week 1, Zwevegem-Moskou

Een dikke week gepasseerd. 'T is wat ons betreft gevolgen, en op de kaart ziet het er ook niet slecht uit qua afstand

. In ieder geval, de eerste week was er niet een van getjol met de grote G. Onze goeie oude ford fiesta heeft ons zonder pruttelen (met dank aan L. Vercruysse) all the way tot in Riga gebracht via Berlijn, Warschau en Kaunas. Dat bakske heeft ons iedere kilometer opnieuw verbaasd. Meestal op goede stukken autostrade, maar ook op Poolse wegen waar het blijbaar een nationale sport is camions te oversteken en nog nét op tijd terug in te voegen. Berekend risico tzalwelzijn. Adrenaline verzekerd.

De weinige tjollinge op de weg was dus allesbehalve op de auto af te schuiven. We zijn zonder kaart (enkel die van Duitslad) tot in Riga gereden. En ja, dat brengt nu en dan wel de overtollige kilometers met zich mee (en leute gelukkig). Maar dankzij Simons goede navigatie - en fotos van de kaart getrokken in een tankstation

- bleven ze toch beperkt.

Couchsurfing is voor ons beiden iets nieuws, maar blijkt toch wel écht tof. Eens je goed en wel in de wereld van de couchsurfers bebt ingeburgerd, besef je pas hoeveel mensen met plezier hun huis opstellen voor complete vreemden. Onze ervaringen zijn tot dusver positief. Onze eerste 'blind date' was in Warschau met een op en top Pools koppel Agnieszka - een verlegen en lieve madam - en Michal - een energiek, babbelziek en nerd-achtig mannetje, die naar eigen zeggen 'so excited' was om couchsurfers over de vloer te hebben dat hij 's morgens zijn huis én poort vergat te sluiten- en hun zes katten en hond. We hebben tot laat in de avond gebabbeld, gekookt en carcassone gespeeld en zijn er vertrokken met twee zelfgemaakte broden en een chocoladecake. 4-Sterrenhotel als je't ons vraagt!

Bij het tweede koppel in Riga waren we duidelijk niet de eersten die op de couch sliepen. Zo hard als Agnieszka en Michal hun best deden, zo relaxed waren Daiga en Artis. Thuiskomen, TV aan en in no time glas wijn in de hand. Zij hebben ons zo goed en zo kwaad mogelijk proberen te helpen met de verkoop van de fiesta, maar konden naar mijn gevoel toch hun Ja-man-en-jullie-denken-dat-da-zomaar-ga-lukken-uitdrukking soms moeilijk verbergen. Die verkoop liep dus inderdaad niet van een leien dakje, maar 't is uiteindelijk wel gelukt (én we hebben toch weer eens een eum...uniekecoté van 't stad gezien

). Met een bescheiden 200 euro in de hand stonden we een paar uur later met pak en zak aan de dichtstbijzijnde bushalte. Slik. En nu kan het echt beginnen...

De 17-urenslaaptrein naar Moskou viel supergoed mee, op de bank met twee oudere Russische madammekes die sokken breien en theetjes drinken met een grappig sfeermuziekske op de achtergrond. I-de-aal! De nachelijke Russische grenscontrole is op het randje van angstaanjagend. Legerpeeties zoals in de oude oorlogsfilms (geweetwel, lange frak en bijhorende bontmuts en knuppel) en strenge vrouwen -al even strak in het ouderwetse sovjetlegerpak- passeren heen en weer met honden en vragen paspoorten en visums.

Swat, Moskou en zijn niet zo vriendelijke Russische volk, U leest er alles over in het volgendeverhaal

.

See you!

Afscheidsfeestje

Het was een machtig feestje.

En bedankt voor al het afscheid!

We gaan da goed doen,we gaan zorgen voor mekaar en we zullen de zotte sfeer in België toch een beetje missen.

Tot ziens vrinden en famili!

xxx Olivia en Simon